Ker ya Kawîyan sîpe ya Mersawan

Li gundên roavayê bajarê Rihayê, li qibleyê Hewagê eşîrek heye ku jê re dibêjin Mersaw. Eşîra Mersawan ewil bi kerên xwe pişt re jî bi şîreyên xwe navdarin. Ji keran pir hezdikin û kerên rind xwedî dikin. Li gorî vê taybetiyê jî meselokên Mersawîyan her li ser kerane. 

Tê gotin dema erebe dolmiş tunebûn, Mersawîyan çawa roya sibehê hildida mast tirî hêjîr li kerên xwe bar dikirin dihatin navenda Rihayê difirotin û esrê vedigerîn. Lê pirsgirêkeke xwezayî hebû, gundên Mersawîyan li rojavayê Bajarê Rihayê bûn û dema Mersawî diketin rêya bajêr royê li çavên wan dixist heta bajêr. Dema esrê vedigeriyan gundê xwe dîsa royê li çavên wan dixist heta gund. Jiber vê pirsgirêkê Mersawî tevlî kerên xwe diçin cem Kadi dibêjin Kadi beg em sibeh tên bajêr ro dide çavên me. Em esrê vedigerin gundên xwe dîsa ro dide çavên me. Em çi bikin?

Kadi difikire difikire dibêje: Hûn jî êdî dema esrê li kerên xwe siwar bibin werin bajêr û sibehê jî vegerin gundên xwe wê ro her li paş we bimîne...

Mersawî heq didin Kadi, êdî dema esrê tên bajêr esrê jî vedigerin gundên xwe. 

Li ser vê merseleyê ewqas sal çû erebe dolmiş dolmişên gundan û berçavkên royê derketin lê hin Mersawî hêj jî êvarê diçin bajêr sibeh  jî vedigerin gundên xwe. Çimkî Kadi hezretlerî wisa aqil daye wan. 

Divê ez vê jî binivîsînim: Mersawî jiber ku ewçax otel tunebûn jibo razanê diçin xanê. Xanvan dibêje: heqê kerekê 5 pere, heqê mirovekî jî 10 pere.

Mersawî difikirin ku 10 pere biha têye, dibêjin: 10 pere pire, tu me jî ji keran bihesibîn...

Rojek ji rojan ji Semsûrê Kawîyek titûna xwe li kera xwe bar dike tê alîyê Rihayê ku bifiroşe. Gund bi gund li ser titûnkêşan digere gava tê nava Mersawîyan êdî titûna xwe xelas dike û ba û baran û bahoz dest pê dike dibe enter. Kawî dibêje: birayê Mersawî tu min nasdikî ez jî te nasdikim, bila kera min li cem te be ê avise, ez dê vegerim Semsûrê ezê biharî werim kera xwe û sîpe bibim. Temam? Temam. (kerên Kawîyan jî bicisnin)

Kawî diçe, nêzî biharê kera xwe dizê sîpeyeke nêr tîne, Mersawî çav berdide sîpê . Piştî mehek çil roj Kawî tê dibêje ka kera min ez dê bibim ku titûnê bifiroşim.

Mersawî dibêje ez sîpeyê nadim ma ku te ker da min sîpeya xwe hebû?!
Tuyê bidî! Ez nadim! Tuyê bidî! Ez nadim! Li ser sîpe li hev sor dibin. Gundî lê kom dibin Mele Şêx Keya gişkî tên dîsa nabe. Kawî û Mersawî diçin cem qeymeqêm, qeymeqam mêzedike êşte Mersawîye û pirsgirêk jî kere, dimire û nade! Qeymeqam dibêje: Ker ya Kawîyan sîpe ya Mersawîyan... Qeymeqam bi neçarî pirsgirêkê wiha çareser dike.

(Dema 2 kes li ser parkirinekê an jî bazarekê li hev nakin em dibêjin Ker ya Kawîyan sîpe ya Mersawan)

Berê Mersawî ji bajêr an jî ji Hewagê vedigeriyan ku digihiştin diyarê gund, ku kerên Mersawan gund didît dest bi zirînê dikirin. Dema zarokan zirînîya kerê dibihîst digotin dayê dayê bavo hat!!
Li ser vê merselê hêj jî ku kesek diçe cem Mersawan mêvandarîyê ku ker jî dizire, mêvan biqestî ji Mersawî re dibêje: hele mêzebike ka bavê te çi dibêje...
Xelas...